zabeczeć

zabeczeć
zabeczeć
pf.
-ę -ysz
1. (o kozie itp.) (= wydać głos) bleat, baa.
2. pot. (= zapłakać) blubber, boohoo.
3. pot. (= zaśpiewać fałszywie) bleat, bellow.

The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary. 2003.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • zabeczeć — dk VIIb, zabeczećczę, zabeczećczysz, zabeczećbecz, zabeczećczał, zabeczećczeli 1. «o niektórych zwierzętach, zwłaszcza o owcy, kozie: wydać głos» Gdzieś daleko zabeczały kozice. przen. a) «brzydko zaśpiewać» Uczniowie zabeczeli fałszywie jakąś… …   Słownik języka polskiego

  • pobeczeć — dk VIIb, pobeczećczę, pobeczećczysz, pobeczećbecz, pobeczećczał, pobeczećczeli 1. «o niektórych zwierzętach (np. owcach, kozach): kilka, wiele razy beknąć, zabeczeć» 2. pot. «spędzić pewien czas płacząc; popłakać» Smutno jej, czasem sobie pobeczy …   Słownik języka polskiego

  • za- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki od innych czasowników, nadający im następujące znaczenia» a) «osiągnięcie skutku czynności, rezultatu (też częściowego), wyczerpanie zakresu, dojście do największego nasilenia czynności, stanu, np. zabić,… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”